Η κοινή γνώμη παρατηρεί σε κατάσταση σοκ τα όσα συμβαίνουν στο χώρο θεσμικών Οργανισμών της Πολιτείας. Αγανακτεί με τις καταγγελλόμενες εκτροπές στη Δικαιοσύνη και τις αντιδικονομικές συμπεριφορές Λειτουργών της, που κατηγορούνται για κατάχρηση εξουσίας. Παρατηρεί επίσης τα καταγγελλόμενα για τη διαχείριση της κρίσης στο Μάτι και τις συμπεριφορές της Ηγεσίας του Πυροσβεστικού Σώματος και όχι μόνο. Τέλος βλέπει τα αναφερόμενα στις καταγραφείσες υποκλοπές της Ε.Υ.Π. για το κυκλώματα στην Αστυνομία κ.λ.π.
Είναι γνωστές οι εξαρτήσεις Πολιτικής (Κυβέρνησης) και «ένστολης» (ακόμη και δικαστικής) Ηγεσίας. Δυστυχώς και στη χώρα μας επικρατεί ένα είδος «πελατειακού» συστήματος, όπου «επιλέγεται» (με απόλυτη διακριτική ευχέρεια) αυτός που θα φέρει τις μικρότερες αντιρρήσεις και θα κάνει τη δουλειά σύμφωνα με τις επιθυμίες. Αυτός που θα είναι απλός διαχειριστής ή με άλλα λόγια το…delivery boy του «μαγαζιού». Στην πορεία όμως, «όταν του κάτσει η στραβή», δοκιμάζεται με αρνητικά τις περισσότερες φορές αποτελέσματα και με αποτυχίες.
Και η «επιλογή» αυτή έχει την εξήγησή της: Το άτομο που συμβιβάζεται πλήρως σχολιάζεται, με κάποια πολύ στενή μεταφορική έννοια, ως «ένας καλός στρατιώτης». Από την άλλη μεριά το άτομο διαφορετικών απόψεων-που διακρίνει την αδυναμία ή το λάθος και προβλέπει την ανάγκη για αλλαγή-μπορεί να θεωρηθεί μη συνεργάσιμο, ανεύθυνο και εκκεντρικό. Με μια προσφιλή έκφραση «δεν είναι χρήσιμο άτομο» (John Kenneth Galbraith).
4.Τα Σώματα Ασφαλείας έγιναν δημοσιο-υπαλληλικοί Οργανισμοί. Χάθηκε κάθε έννοια πειθαρχίας, αξιοκρατίας, συνεχούς και αυστηρής προσήλωσης στο ιερό καθήκον. Πρόσφατα οι Ηγεσίες έγιναν χειροκροτητές στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Διαχρονικά όμως «κουμάντο» έκαναν κομματικά, επιχειρηματικά, συνδικαλιστικά ή άλλα συμφέροντα (στις υποκλαπείσες συνομιλίες αναφέρονται μέχρι και «νονοί» της νύχτας), που επιβίωναν σε όλες τις καταστάσεις. Στις περιπτώσεις κρίσιμων καταστάσεων επικρατούσε το μπάχαλο και η αναποτελεσματικότητα. Για το χρονικό των φιάσκων στην Αστυνομία έχουμε γράψει στο παρελθόν.
Το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με τη θεσμοθέτηση αντικειμενικών-αξιοκρατικών διαδικασιών ανάδειξης των στελεχών-Ηγεσιών. Απαιτείται κάθε στέλεχος να εγκαταλείψει τη λογική του ωχαδελφισμού-ζαμανφουτισμού, να πάψει να είναι yes man-οσφυοκάμπτης («ένας καλός στρατιώτης») και να αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε προσπάθεια εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων και σφετερισμού του κράτους δικαίου.
Εκ των υστέρων η Πολιτική Ηγεσία έρχεται να πληρώσει το τίμημα των αναξιοκρατικών επιλογών της. Και αντί να επιλέξει τους ικανούς και να διορθώσει το λάθος, προσπαθεί να συγκαλύψει εγκληματικές πράξεις ή παραλείψεις, διαπράττοντας σοβαρότερο έγκλημα και εν τέλει «κατάχρηση εξουσίας». Και όταν «ξηλώνει» Ηγεσίες, το κάνει γιατί αναζητά «εξιλαστήρια θύματα» στο πλαίσιο μια επικοινωνιακής στρατηγικής αποφυγής των δικών της ευθυνών και εξευμενισμού της κοινής γνώμης. Και χωρίς καμιά κύρωση ή συνέπεια αφού τους απονέμει τους βαθμούς και τα προνόμια των ευδοκίμως τερματισάντων.
Σε τελική ανάλυση είναι «εύκολη» η διαδικασία να γίνει κάποιος Αρχηγός ενός Οργανισμού. Όμως είναι δυσκολότερο το να παραμείνει και ακόμα περισσότερο να φύγει με ψηλά το κεφάλι-χωρίς να τρέχει στα Δικαστήρια-έχοντας υπηρετήσει, όσα του επιτάσσουν η νομιμότητα, ο θεσμικός του ρόλος και ο όρκος που έδωσε. Σε κάθε περίπτωση τον λογαριασμό πληρώνει μόνο ο Ελληνικός Λαός και η Χώρα! Δυστυχώς!
Το κείμενο εστάλη στο inbox του policenews.gr από τον Αντιστράτηγο ΕΛ.ΑΣ. ε.α. κ. Ν. Μπλάνη
Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α., Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ., Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών