Ο κορονοϊός ήρθε και θα μείνει για πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι ακυρώνονται τα πάντα μέρα με τη μέρα, επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, ακυρώνονται συμφωνίες σε όλα τα επίπεδα και παραλύει η Ελλάδα, έχει γονατίσει ήδη τους πολίτες.
Πρώτη σφαλιάρα: Πάσχα και εκδρομείς
Με κλειστά ξενοδοχεία, αγκυροβολημένα καράβια, παρκαρισμένα αεροπλάνα, ποιος θα σκεφτεί να μετακινηθεί προς τα χωριά του; Και ποιος έχει την οικονομική ευχέρεια αλλά και την όρεξη τελικά; Κανείς.
Δεύτερη σφαλιάρα: Καλοκαιρινή σεζόν
Η βαριά μας βιομηχανία, δηλαδή ο τουρισμός γονάτισε. Οι ακυρώσεις πλησιάζουν πλέον το 100%. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Όχι. Απλά, λιτά, η… πραγματικότητα που βιώνουμε. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πολλά δις χαμένα. Πολλές θέσεις εργασίας στον αέρα, η οικονομία σε τέλμα.
Τρίτη σφαλιάρα: Παράπλευρες απώλειες
Δεν είναι μόνο τα θύματα που θα θρηνήσουμε από τον ιό του κορονοϊού. Οι απώλειες θα είναι κι άλλες. Άνθρωποι που θα φύγουν λόγω άγχους και στεναχώριας από ανακοπή καρδιάς και εγκεφαλικό. Άνθρωποι με πιο αδύναμους χαρακτήρες που μην αντέχοντας την σκληρή πραγματικότητα θα κάνει το απονενοημένο διάβημα (τρανταχτό παράδειγμα η γυναίκα πριν λίγα 24ωρα που βούτηξε στο κενό από νοσοκομείο της Κρήτης), αλλά και η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και όχι μόνο.
Τετάρτη σφαλιάρα: Στερητικά, πλιάτσικο, αύξηση εγκληματικότητας
Πολλοί συνάνθρωποί μας, χρήστες ουσιών θα αρχίσουν να φέρονται σαν “ζόμπι” λόγω στερητικών τα επόμενα 24ωρα. Θα εμφανίσουν σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς. Η καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας που βρίσκεται προ των πυλών, οι “εισαγωγές” ουσιών που δεν γίνονται -άρα θα υπάρξει έλλειψη- αλλά και ο φόβος της σύλληψης των εμπόρων που δεν θα μπορούν να κινούνται εύκολα ανάμεσα στο πλήθος θα δημιουργήσει σοβαρές διαταραχές σε εξαρτημένους.
Από την άλλη, επιτήδειοι μην έχοντας να χάσουν τίποτα, δεν θα διστάζουν να μπουκάρουν στις κλειστές επιχειρήσεις και να αφαιρούν ότι βρίσκουν. Ο κανιβαλισμός δεν θα αργήσει να έρθει.
Η αύξηση της εγκληματικότητας θα είναι απόρροια της γενικότερης κατάστασης που θα βιώσει η χώρα. Αναδουλειά, νευρικότητα, καταστροφή και στρες. Ένα κακό κοκτέιλ που δεν θα αργήσει να μπερδέψει τους εγκεφάλους ακόμα και υγειών ανθρώπων, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν με τραγικό τρόπο σε συνανθρώπους τους.
Ποια θα ήταν η τονωτική ένεση αυτή τη στιγμή;
Το πραγματικό χρήμα σε κάθε Έλληνα πολίτη. Όχι μερικά ευρώ όμως. Με 800 ευρώ δεν σώζεται κανείς. Όταν μια οικογένεια θέλει μεσοσταθμικά 1500 με 2000 ευρώ για πάγια έξοδα μηνιαίως (ενοίκια, ασφάλειες, φαγητό και φροντίδα παιδιών) αυτό το ποσό δεν φτάνει. Σε κρατάει πίσω. Μην ξεχνάμε πως μόλις βγήκαμε από μια 10ετία σκληρής οικονομικής κρίσης. Μόλις άρχισε να αλλάζει η ψυχολογία των Ελλήνων, έστω και αργά αλλά σταθερά. Και ξαφνικά, μια σφαλιάρα και όλα καταστράφηκαν. Πάγωσαν…
Οι επιχειρήσεις γονάτισαν. Ακόμα και 50 χιλιάδες ευρώ να δει αύριο το πρωί μια επιχείρηση στον τραπεζικό λογαριασμό της, σε δυο μήνες δεν θα έχει να πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Στατιστικά να το πάρουμε, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, όλες οι επιχειρήσεις είναι γονατισμένες εκτός από ελάχιστους κλάδους (αλλά για πόσο;).
Στις επιχειρήσεις, ένας άγραφος Νόμος λέει το εξής. Μέρα και τζίρος που χάνεται δεν ξανάρχεται. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.
Έστω λοιπόν πως μια επιχείρηση των 4 υπαλλήλων με μεσοσταθμικό μηνιαίο τζίρο 30 χιλιάδων ευρώ, είναι αυτή τη στιγμή κλειστή.
Τι σημαίνει αυτό; 4 υπάλληλοι θα πρέπει να πληρωθούν συνολικά 3200 ευρώ. Καθαρό χρήμα, χωρίς το ασφαλιστικό που θεωρητικά πάγωσε λόγω της πανδημίας.
Πληρώνει ενοίκιο 1000 ευρώ. Με τις νέες εξαγγελίες θα πληρώσει το 40% του ενοικίου για τους επόμενους δυο μήνες.
Πρέπει να πληρώσει όμως και ΔΕΚΟ, τηλεφωνία, λογιστή, ασφαλιστική και ίσως και τα leasing αυτοκινήτων που ενδεχομένως έχει. Πως και για πόσο;
Χάθηκαν 30 χιλιάδες ευρώ τζίρου, δεν κινήθηκε η αγορά (πρώτες ύλες, συνεργάτες κτλ) και ο ιδιοκτήτης δεν αμείφθηκε. Άρα, δεν τάισε την οικογένειά του. Ισοπεδώθηκε τελείως…
Και ερχόμαστε στην κανονικότητα. Ποιος μας λέει ότι οι επιχειρήσεις θα έχουν την κίνηση προ κορονοϊού. Ας μη γελιόμαστε. Κανείς.
Κανείς νοήμον άνθρωπος δεν πιστεύει αυτή τη στιγμή πως η κανονικότητα θα έρθει τους επόμενους μήνες. Δεν γίνεται εκ των πραγμάτων.
Δεν κατηγορώ την Κυβέρνηση. Μέχρι σήμερα με έχει εντυπωσιάσει με τον τρόπο που στέκεται στην εθνική τραγωδία. Κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Αλλά οι υπάλληλοι τέλος του μήνα θα θέλουν χρήματα (και δικαίως) για να ταΐσουν τα παιδιά τους και να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους.
Τα απλήρωτα τιμολόγια των προμηθευτών θα πρέπει να πληρωθούν. Τα ενοίκια επίσης. Οι ΔΕΚΟ; Θα τα χαρίσουν; Ούτε καν.
Και αυτή η αλυσίδα που έχει σπάσει σε πολλά κομμάτια, θα χρειαστεί συντονισμό ετών για να επανέλθει.
Όπως είπε ένας επιχειρηματίας 50+ ετών. Η Ελλάδα γύρισε πίσω 40 χρόνια. Χρεοκοπήσαμε κύριοι…
*H άποψη είναι προσωπική. Εύχομαι σε όλους σας υγεία και γρήγορα να γυρίσουμε στην κανονικότητα. Και ας βγει η άποψή μου “άκυρη”…