H ομάδα ΔΙ.ΑΣ αναντίρρητα αποτέλεσε και αποτελεί την πιο αποτελεσματική μονάδα της ΕΛ.ΑΣ. των τελευταίων ετών. Δραστηριοποιούμενη από την πρώτη μέρα λειτουργίας της μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης εγκληματικότητας είχε να ισορροπήσει ανάμεσα στην πάταξη του εγκλήματος αλλά και της αποδοχής της από την κοινωνία και τον κόσμο.
Και τα κατάφερε άριστα και στα δύο αυτά στοιχήματα. Οι γυναίκες και οι άντρες της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ από την πρώτη στιγμή «ρίχνονται στην φωτιά», κυνηγούν το έγκλημα ανταποκρινόμενοι στις κλήσεις των πολιτών σε ΕΛΑΧΙΣΤΟ χρόνο, δημιουργώντας θετικό ρεκόρ και αλλάζοντας την εικόνα της Ελληνικής Αστυνομίας όπως είχε διαμορφωθεί την εποχή εκείνη. Πολύ γρήγορα αγκαλιάζονται από όλους τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες, γίνονται τα δικά τους παιδιά, που στέκουν δίπλα τους σε κάθε δυσκολία. Η σχέση αυτή σφυρηλατείται με θυσίες και κόπους και σε πολλές περιπτώσεις με πολύ πόνο αφού το κυνήγι της εγκληματικότητας έχει και θύματα -τα άδικα θύματα ενός σκληρού πολέμου.
Η Ομάδα ΔΙ.ΑΣ αποτελεί πλέον την αγαπημένη σχεδόν όλων των πολιτών. Τα «Παιδιά» της είναι ΠΑΝΤΑ εκεί. Φτάνουν πρώτα στις ληστείες, πρώτα στις κλοπές, πρώτα στη βοήθεια ανυπεράσπιστων συμπολιτών μας, πρώτα στη μεταφορά ασθενών, πρώτα στο καθήκον. Όλα τ’ άλλα έπονται. Γι’ αυτό και οι πολίτες ταυτίζονται με τις επιτυχίες τους και βυθίζονται στο πένθος με τις απώλειες τους. Συντάσσονται μαζί τους θέλοντας να τους ευχαριστήσουν, πράττοντας το ελάχιστο ως δείγμα αναγνώρισης του έργου τους. Γιατί το αξίζουν. Αντιθέτως, αυτό που σίγουρα δεν αξίζουν είναι η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια έως και σήμερα η πολιτεία ως ανταμοιβή για την τεράστια αυτή κοινωνική προσφορά.
Σε τι να πρωτοαναφερθεί κανείς; Στην ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ για ανανέωση του προσωπικού που έχει υποστεί αμέτρητες σωματικές καταπονήσεις και ατυχήματα, ενώ συγχρόνως έχει ΜΕΙΩΘΕΙ δραματικά ο αριθμός του; Στα ΔΙΑΛΥΜΕΝΑ κράνη και τις τρύπιες στολές; Στη συνεχή ΚΑΤΑΡΡΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ με τις αλλεπάλληλες χρεώσεις των παραπάνω ειδών από “δεύτερο χέρι”, τα οποία προφανώς είναι κατάλληλα για τους αστυνομικούς της ΔΙ.ΑΣ., αλλά όχι για κάποιους που βρίσκουν τρόπους να τους τα αντικαθιστούν με καινούργια; Στο καθεστώς ΜΟΝΙΜΗΣ παραβίασης του ωραρίου εργασίας τα τελευταία δύο χρόνια; Στις ΚΑΚΟΣΥΝΤΗΡΗΜΕΝΕΣ μηχανές λόγω συνεχούς χρήσης πάνω στις οποίες καλούνται να περιπολούν; Ή μήπως στην ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ -σε αρκετές περιπτώσεις- συμπεριφορά αξιωματικών της διοίκησης, που αδιαφορώντας τελείως για τον ανθρώπινο παράγοντα επιφέρουν πλήρη σωματική και ψυχική κατάπτωση στο βωμό της “ΑΠΟΔΟΣΗΣ”.
Είναι πλέον καιρός, να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι τα συσσωρευμένα προβλήματα και η ΑΠΑΞΙΩΣΗ του προσωπικού οδηγούν σιγά -σιγά στη μεθοδευμένη αποδόμηση μιας υπηρεσίας, που έμελλε να ταυτίσει το όνομα της με το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Σήμερα η Ομάδα ΔΙ.ΑΣ κινείται στους δρόμους της Αθήνας , όσο αυτό είναι ακόμα εφικτό, χάρις -ΚΑΙ ΜΟΝΟ- στα τελευταία αποθέματα φιλότιμου και κουράγιου που διαθέτουν οι άντρες και οι γυναίκες της.
Πέντε χρόνια μετά την πρώτη ημέρα, η πολιτεία οφείλει να τιμήσει το έργο και την προσφορά των συναδέλφων που στελεχώνουν τη Μονάδα αυτή, όχι με λόγια, αλλά με ΠΡΑΞΕΙΣ οι οποίες θα δώσουν νέα δυναμική και ώθηση. Αυτό αποτελεί ΑΝΕΞΟΦΛΗΤΟ ΧΡΕΟΣ της προς αυτούς, αλλά και απαίτηση ταυτόχρονα των πολιτών, που χωρίς υπερβολή σε πολλές περιπτώσεις αγανακτούν και οι ίδιοι από την προκλητική ανυπαρξία της πολιτείας .
Το Σωματείο μας έχει ηθική υποχρέωση και θα σταθεί δίπλα σε όλο το προσωπικό της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ. που μας κάνει διαχρονικά υπερήφανους . ΑΠΑΙΤΕΙ την εδώ και τώρα αντιμετώπιση όλων των αιτημάτων τους αναφορικά με την λειτουργία της Μονάδας. Πάνω απ όλα όμως, τιμά τους συναδέλφους για τις θυσίες τους και αφιερώνει τόσο στους ίδιους, όσο και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, το παραπάνω βίντεο-αφιέρωμα με τη συμπλήρωση των 5 χρόνων λειτουργίας της ΟΜΑΔΑΣ.