Έχει παρατηρηθεί, ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο τελευταία νομοθετεί με ένα πρόχειρο και καινοφανή τρόπο κατά παράβαση κάθε νομοτεχνικού κανόνα και σε προφανή αντίθεση με τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, του Κοινοτικού (Ευρωπαϊκού) Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη σωρεία των διατάξεων που κρίνονται αντισυνταγματικές (περικοπή μισθών-συντάξεων, φορολογικοί έλεγχοι, τηλεοπτικές άδειες, εκπαίδευση, συμβασιούχοι κ.λ.π.) Αναφερόμαστε στις διατάξεις που δεν αποτελούν καν κανόνα δικαίου, όπως στο παράδειγμα του παγώματος των μισθολογικών προαγωγών και ωριμάνσεων των Στρατιωτικών και Στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας. Πράγματι δεν αποτελούσε ρύθμιση η «ευχή», ότι δεν θα εφαρμοστούν οι εν λόγω διατάξεις, αν θα βρεθούν «ισοδύναμα». Δηλαδή στην ουσία αν νεώτερες διατάξεις τις ακυρώσουν. Πράγμα αυτονόητο. Και το χειρότερο: Τις «ρυθμίσεις» αυτές τις είχαν αποκαλέσει «νομοτεχνικές βελτιώσεις». Τελικά αυτό που είδαμε, ήταν η κατάργηση των μισθολογικών προαγωγών-ωριμάνσεων.
2. Είδαμε τον περίφημο «κόφτη». Θα ενεργοποιείται λέει μόνο από τον Υπουργό των Οικονομικών εν αγνοία του Κοινοβουλίου, ο οποίος, σε αντίθεση με το Σύνταγμα θα βάζει φόρους και θα κόβει μισθούς- συντάξεις; Έτσι εννοεί η Κυβέρνηση τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου; Γι αυτή η ύπαρξη του Κοινοβουλίου είναι περιττή; Και το σοβαρότερο και πλέον αντιδημοκρατικό είναι, ότι δέχθηκε με το 4ο Μνημόνιο (αποτελεί πρόβλεψη αυτού), να ληφθεί μέριμνα, ώστε και οι νέες περικοπές κ.λ.π των συντάξεων να μην κριθούν αντισυνταγματικές. Δεσμεύθηκε δηλαδή, όχι μόνο να μην εφαρμόσει-υλοποιήσει(;) τις ακυρωτικές αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων της Χώρας που εκκρεμούν, αλλά και να «φροντίσει», ώστε εφεξής οι νέες ρυθμίσεις να μην κρίνονται αντισυνταγματικές. Ζητήθηκε μάλιστα και σχετική γνωμοδότηση (;) του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.), η οποία, όπως είναι προφανές και αυτονόητο, δεν μπορεί να δοθεί εκ των προτέρων, ούτε μπορεί να καταργήσει τη δικαιοδοτική εξουσία των Δικαστηρίων. Και το ζήτησαν αυτοί, που εμφατικά δήλωναν «ότι είναι η κάθε λέξη του Συντάγματος» και ότι «θα σκίσουν τα Μνημόνια». Τελικά «ξέσκισαν» το Σύνταγμα και τις Αρχές της Δημοκρατίας. Περαιτέρω είδαμε στο Κοινοβούλιο και την αρμόδια Υπουργό να επικαλείται λόγους δημοσίου συμφέροντος κατά τη συζήτηση του 4ου Μνημονίου και στην ουσία να δίνει «οδηγία», ώστε να δικαιολογείται η αντισυνταγματικότητα των διατάξεων με την επίκληση των λόγων δημόσιας ωφέλειας και των δημοσιονομικών συνθηκών στη χώρα!
3. Το εξοργιστικό επίσης είναι, ότι μέλη της Εκτελεστικής Εξουσίας, πολλάκις, παραβιάζοντας την αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών (άρθρο 26), βάλουν ευθέως κατά της Δικαιοσύνης (και των Λειτουργών της) και τη θεωρούν «θεσμικό εμπόδιο» (sic)! Από πότε οι Θεσμοί συνιστούν εμπόδιο; ΄Αραγε σε τι; Μήπως στα αυταρχικά «θέλω» τους; Στα πολιτικά-κομματικά, αλλά και επιχειρηματικά συμφέροντα (δηλ. στη διαπλοκή); Γιατί έχουν «αλλεργία» στις Ανεξάρτητες Αρχές; Γιατί αγνοούν προκλητικά, ότι η ανεξαρτησία των Εξουσιών και των Αρχών αποτελούν τα «θεσμικά αντίβαρα» έναντι της αυθαιρεσίας της εκάστοτε Διοίκησης και της Εκτελεστικής Εξουσίας και επιβάλλουν την αναγκαία ισορροπία του συστήματος.; Ότι στην ουσία είναι στοιχεία της ίδιας της Δημοκρατίας; Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα παρατιθέμενα αποσπάσματα του Αριστοτέλη από τα «Πολιτικά»: «ἔστι δὴ τρία μόρια τῶν πολιτειῶν πασῶν… ἓν μὲν τί τὸ βουλευόμενον περὶ τῶν κοινῶν, δεύτερον δὲ τὸ περὶ τὰς ἀρχάς… τρίτον δέ τί τὸ δικάζον», αλλά και του Μοντεσκιέ από το «Πνεύμα των Νόμων»: «Όλα θα ήταν χαμένα αν ο ίδιος άνθρωπος, ή το ίδιο σώμα αρχόντων, ή οι ευγενείς, ή κάποιοι από τον λαό ασκούσαν αυτές τις τρείς εξουσίες: Εκείνη του να νομοθετείς, εκείνη του να επιλύεις τις δημόσιες υποθέσεις και εκείνη του να δικάζεις τα εγκλήματα ή τις ιδιωτικές διαφορές».
4. Εξάλλου είναι γνωστό, ότι η διαδικασία της δικαστικής διεκδίκησης των αξιώσεων των πολιτών καθυστερεί υπέρμετρα, στερώντας στην ουσία το «δικαίωμα δικαστικής προστασίας» και προκαλώντας οιονεί αρνησιδικία. Αυτό και πολλά άλλα (αναφέρονται στην επόμενη παράγραφο) είναι τα προβλήματα, που πρέπει να επιλύσει η Κυβέρνηση (και ως Νομοθετική Εξουσία) και όχι να θέλει να «καταργήσει» τη Δικαστική Εξουσία, που αποτελεί Πυλώνα της Δημοκρατίας και το έσχατο καταφύγιο του θιγόμενου πολίτη-διοικούμενου!
5. Στις 10-4-2017, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τον πίνακα αποτελεσμάτων 2017 της Ε.Ε. για τη δικαιοσύνη, ο οποίος παρέχει συγκριτική εικόνα της ποιότητας, της ανεξαρτησίας και της αποτελεσματικότητας των συστημάτων δικαιοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στόχος είναι να βοηθηθούν τα κράτη μέλη να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των συστημάτων δικαιοσύνης τους. Τα βασικά πορίσματα είναι κυρίως η ανάγκη μικρότερης διάρκειας των αστικών και εμπορικών δικαστικών διαδικασιών, η επιβολή της νομοθεσίας για την προστασία των καταναλωτών, η ταχύτερη-πληρέστερη καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, η περιορισμένη πρόσβαση στη δικαιοσύνη για τους φτωχότερους πολίτες (στη χώρα μας τα παράβολα-κόστος δεν επιτρέπουν σε πολλούς να επιδιώξουν δικαστική προστασία), η περιορισμένη χρήση των εργαλείων ΤΠΕ (ηλεκτρονική υπογραφή, ηλεκτρονικές επικοινωνίες κ.λ.π), η καλύτερη ή σταθερή αντίληψη του ευρύτερου κοινού, όσον αφορά την ανεξαρτησία του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και τέλος ποιοτικά πρότυπα για την αποφυγή χρονοβόρων δικαστικών διαδικασιών (προθεσμίες, χρονοδιαγράμματα κ.λ.π.).
6. Όσα περιγράφονται ανωτέρω, χαρακτηρίζουν το Απολυταρχικό Καθεστώς και δεν συνιστούν Κράτος Δικαίου! Και στη παράφραση του προεκλογικού (εκλογές 1992) σλόγκαν (ατάκα), «είναι η οικονομία, ηλίθιε», του Μπιλ Κλίντον (εμπνευστής του ο Τζέιμς Κάρβιλ) από τον Σόιμπλε, «είναι η εφαρμογή, ηλίθιε», (σ.σ. εμείς θα λέγαμε και των δικαστικών αποφάσεων), μπορεί κανείς να προσθέσει και την παρούσα: «Είναι το Κράτος Δικαίου, ηλίθιε»!!!
Το κείμενο αναρτήθηκε στη σελίδα στο fb του policenews.gr από τον Αντιστράτηγο ΕΛ.ΑΣ. ε.α. κ. Ν. Μπλάνη*