Μια νέα εποχή πρόβαλε δειλά στις 07/10/2018 για 505 συναδέλφους. Ολοκληρώθηκε μια διαδικασία με τον ανάλογο σεβασμό στον θεσμό που υπηρετούμε και την ανάλογη εκπαίδευση από άρτια καταρτισμενους εκπαιδευτικούς ένστολους και μη.
Η εκπαίδευση μας ήταν τέτοια ώστε πλέον να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την εγκληματικοτητα στο μετρό που της αναλογεί με γνώμονες τον σεβασμό στη διαφορετικοτητα και στα Δικαιώματα του Πολίτη, τα οποία δικαίως θεωρούνται οι πυλώνες του Δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ας μην θυσιαζουμε όμως, την υπηρεσιακή και προσωπική μας αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, στο βωμό του Υπηρεσιακού καθήκοντος.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες και παρατηρητές φαινομένων βίας εναντίον αστυνομικών με ξεκάθαρη πλέον την απόπειρα πλήξης της υπηρεσιακής τους και σωματικής τους ακεραιότητας.
Τέτοιες ενέργειες τρομοκρατικου χαρακτήρα, που σκοπό έχουν να κάμψουν το θάρρος και τον ζήλο των Συναδέλφων, ουδεμία θέση έχουν στο κράτος που γέννησε τη Δημοκρατία για αυτό και καταδικαζονται από σύσσωμο το προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας καθώς και από την επίσημη αντιπροσωπευτικη ομοσπονδία αυτών.
Προβληματισμό δε, προκαλεί το γεγονός της εκκωφαντικής σιωπής της πολιτικής και φυσικής Ηγεσίας του Σώματος με μόνη αντίδραση την άμεση κλήση των εμπλεκομένων σε απολογία και σε διενέργεια Ε.Δ.Ε. (!).
Δεν θεωρουμε πως πρέπει να μας προβληματισουν τέτοιες ενέργειες διάσπασης της ομαδικότητας και της συναδελφικοτητας που θέση προτεραιότητας κατέχουν στο προαναφερομενο ένστολο προσωπικό.
Ή μήπως θα πρέπει τελικά να μας προβληματισει; Φυσικά τέτοιες ενέργειες είναι η εξέλιξη της απροκαλυπτης εναντίωσης της Ηγεσίας απέναντι στα καθημερινά προβλήματα των Συναδέλφων.
Συνεχίζουμε να γινόμαστε θύματα τέτοιων ενεργειών (ή και παραλειψεων) καθώς παραμένουμε φανερά προβληματισμενοι στα ίδια επίπεδα οικονομικά και υπηρεσιακά, που είχαμε και σαν δόκιμοι. Και ειδικά τώρα που προσπαθούμε και πάλι να σταθούμε στα πόδια μας με όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει ύστερα από ένα εξοντωτικό χρονικό διάστημα διόλου αδιάφορο!
Πολλοί από εμάς καθημερινά γίνονται μάρτυρες της προαναφερομενης εναντίωσης, αφού όχι μόνο εκτελούν υπηρεσίες συγκεκριμένες με μηδενικό σκοπό, ως νέες ρομποτικες μηχανές, αλλά ουδεμία ανταπόκριση υπάρχει στα δικαιώματα τους είτε αυτά είναι το νόμιμο αδιάθετο αλλαγής αυτών είτε είναι η απαραίτητη ημερήσια ανάπαυση τους στο βωμό των “υπηρεσιακών αναγκών”!
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στον, μετά μεγάλης έκπληξης, περιορισμό των δημοσίων ειδών που η Υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να διαθέσει για την εκτέλεση των καθηκόντων μας! Οι αναφορές πλέον είναι καθημερινό φαινόμενο χωρίς καμία ανταπόκριση.
Σε ποιες άλλες ενέργειες θα μπορούσαμε να περάσουμε έτσι ώστε να είμαστε ασφαλείς και να εκτελούμε ορθά τα καθήκοντα μας όπως εκπαιδευτηκαμε;
Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα είναι τα οχήματα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με το επίπεδο που θα μπορούσε να μας προσφέρει ασφάλεια και εμπιστοσύνη έτσι ώστε να πορευτουμε προς την αντιμετώπιση καθημερινών προκλήσεων.
Και αυτό που μεγαλύτερη έκπληξη μας δημιουργεί, είναι πως βλέπουμε οχήματα σε άριστη κατάσταση είτε στάσιμα σε συγκεκριμένες οικίες για ευνόητους λόγους, είτε προς την μεταφορά συγκεκριμένων προσώπων εντολών και μη.
Και αναρωτιομαστε… Τέτοια θέση αρμόζει στην Ελληνική Αστυνομία στην Ελληνική κοινωνία; Αυτή η Αστυνομία αρμόζει στον Έλληνα φορολογούμενο Πολίτη έτσι ώστε να παραμένει το αίσθημα ασφαλείας και εμπιστοσύνης προς αυτή και αντιστρόφως;
Για άλλη μια φορά αναμένουμε ανάλογες ενέργειες από την Ηγεσία του Σώματος έτσι ώστε να μπορέσουμε να πορευτουμε με την ανάλογη ακεραιότητα μας και φυσικά να εκτελέσουμε τα καθήκοντα μας στο ακέραιο και στο έπακρον όπως ακριβώς περιμένει η κοινωνία από εμάς να πράξουμε. Παραμένουμε σταθερά ρομαντικοι και συνεπείς στον όρκο που δώσαμε απέναντι στην Ελληνική Σημαία….
Ας μην αποκλίνουμε από αυτόν…
Αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ.