Πρόσωπα βουβά, κλάμα, πόνος και ένα τεράστιο “Γιατί”. Μανάδες με παιδιά, είπαν το τελευταίο “αντίο” στο δικό τους παιδί, στον συμμαθητή τους, στον φίλο τους, στον γείτονά τους, που έφυγε για την γειτονιά των Αγγέλων τόσο άδικα, την ώρα που μαζί με συμμαθητές τους γιόρταζαν την λήξη της σχολικής χρονιάς στο σχολείο τους. Μια σφαίρα, από σπίτι Ρομά που είχε το δικό της… “γλέντι”, πυροβολώντας αδιακρίτως, για να δείξει -όπως κάνουν χρόνια και χρόνια- πόσο καταραμένη και βρώμικη φάρα είναι, ήταν ικανή να σκορπίσει τον θάνατο και δεκάδες παιδικές ψυχούλες να στιγματιστούν με εφιάλτες για πάντα.
Το τελευταίο αντίο είπαν πριν λίγη ώρα, συγγενείς, φίλοι και δάσκαλοι στο μικρό Μάριο που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή όταν Ρομά από κοντινή περιοχή πυροβόλησε στον αέρα με αποτέλεσμα η σφαίρα να καρφωθεί στο κεφάλι του παιδιού. Ο Ιερός Ναός της Παναγίτσας στο Μενίδι γέμισε με κόσμο.
Το άψυχο κορμάκι του Μάριου μέσα στο λευκό φέρετρο, με δασκάλους και γονείς να το κουβαλούν συνοδεύοντάς το με γοερό κλάμα και αναφιλητά. Ο σπαραγμός της μάνας δεν έχει αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Πόνος και οργή πάνω από το Μενίδι
Πόνος γιατί χάθηκε άδικα μια παιδική ψυχή και οργή για την αδιαφορία του κράτους στην ασφάλεια και στην αστυνόμευση της περιοχής. Παντού μαυροφορεμένες φιγούρες, κάποιες γυναίκες μοιρολογούν και ένας κόμπος υπάρχει στο στομάχι όλων αφού ακόμη κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο Μάριος χάθηκε έτσι ξαφνικά.
Τα λόγια περισσεύουν και κανείς δεν μιλά. Μονάχα το γοερό κλάμα των συγγενών σπάζει την ζοφερή ατμόσφαιρα της κηδείας. Πρόσωπα βουβά, όπως και ο πόνος, δάκρυα -ποτάμια και μια λέξη στα χείλη όλων “γιατί”. Ένα “γιατί”που βασανίζει τον πατέρα, τη μητέρα, την αδερφή του Μάριου, αλλά και τους μικρούς συμμαθητές του, που είδαν τον Μάριο να σκοτώνεται μπροστά τους, από μια αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι.
Όλο το βράδυ συγγενείς προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τη μάνα που βρίσκεται σε κατάσταση σοκ ενώ ψυχολόγοι βρίσκονται κοντά στους γονείς για να τους στηρίξουν.
Παρών και ο «προπονητής» του μικρού Μάριου, Ντανιέλ Μπατίστα
